Ανδρέας Κ. Σακελλαριάδης
Λογιστής - Φοροτέχνης

ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ

Σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 2 του ΑΝ. 539/1945 : « 6. Διά τον υπολογισμόν του, περί ου ανωτέρω, χρόνου απασχολήσεως, τα διαστήματα, καθ΄ α ο μισθωτός απέσχεν ή απέχει της απασχολήσεώς του παρά τη υπόχρεη επιχείρηση, λόγω βραχείας σχετικώς διαρκείας ασθενείας, στρατεύσεως, απεργίας, ανταπεργίας ή ανωτέρας βίας, δε θεωρούνται ως χρόνος μη απασχολήσεως ουδέ συμψηφίζονται προς τας ημέρας αδείας, ων ούτοι δικαιούνται.» η υπέρβαση των ορίων βραχείας διάρκειας ασθένειας, ή αδικαιολόγητης απουσίας εργαζομένου πέρα από τα όρια της βραχείας διάρκειας ασθένειας μπορούν οι ημέρες απουσίας να συμψηφιστούν με τις ημέρες κανονικής άδειας αναπαύσεως, με αποτέλεσμα κάθε ημέρα απουσίας πέρα των ορίων αυτών να συμψηφίζεται με τις ημέρες οφειλόμενης αδείας του.
Ως χρόνος βραχείας ασθένειας σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν.4558/1930 θεωρείται : «Ως βραχείας διαρκείας ασθένεια ερμηνεύεται αυτή που διαρκεί ένα μήνα για τους υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει μέχρι τέσσερα έτη, 3 μήνες για τους υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει πλέον των τεσσάρων ετών, όχι όμως και πλέον των δέκα ετών, και έξι μήνες για αυτούς που έχουν υπηρετήσει για χρόνο μεγαλύτερο των δεκαπέντε ετών.» το χρονικό διάστημα 1 μηνός για όσους έχουν υπηρεσία μέχρι 4 ετών, 3 μηνών για όσους έχουν υπηρεσία 4 ετών και μέχρι 10 έτη, 4 μηνών για όσους έχουν υπηρεσία 10 ετών συμπληρωμένων και μέχρι 15 ετών, και 6 μηνών για τους μισθωτούς με υπηρεσία 15 ετών και πλέον.

Τα ανωτέρω όρια δεν έχουν καμία σχέση με το δικαίωμα του  μισθωτού να λάβει από τον εργοδότη αποδοχές σύμφωνα με τα οριζόμενα στα  άρθρα του ΑΚ «657 : Λόγοι που εμπόδισαν τον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος διατηρεί την αξίωση του για μισθό, αν ύστερα από δεκαήμερη τουλάχιστον παροχή εργασίας εμποδίζεται να εργαστεί από σπουδαίο λόγο που δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του. Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να εκπέσει από το μισθό τα ποσά που εξαιτίας του εμποδίου καταβλήθηκαν στον εργαζόμενο από ασφάλιση υποχρεωτική κατά το νόμο.»,  «658 : Το χρονικό διάστημα κατά το οποίο διατηρείται, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο, η αξίωση για το μισθό σε περίπτωση εμποδίου, δεν μπορεί να υπερβεί τον ένα μήνα, αν το εμπόδιο εμφανίστηκε ένα τουλάχιστον έτος μετά την έναρξη της σύμβασης, και το μισό μήνα σε κάθε άλλη περίπτωση. Η αξίωση για το διάστημα αυτό υπάρχει κα αν ακόμη ο εργοδότης κατάγγειλε τη μίσθωση επειδή το εμπόδιο του παρείχε το δικαίωμα .»

Και με την ΑΠ.27/2004 Ολομ. η οποία έκρινε ότι ,οι ημέρες απουσίας του μισθωτού από την εργασία του πέρα των ορίων βραχείας ασθένειας μπορούν να συμψηφιστούν με τις ημέρες κανονικής άδειας αναπαύσεως, σε καμία όμως περίπτωση δεν συμψηφίζονται με τις αποδοχές των ημερών αδείας και του επιδόματος αδείας . Η απόφαση διαχώρισε το δικαίωμα για άδεια από το δικαίωμα λήψεως των αποδοχών και του επιδόματος αδείας, έκρινε ότι ο μισθωτός έχασε το δικαίωμα  της αδείας, διατηρεί όμως το δικαίωμα του για τις αποδοχές και το επίδομα αδείας.

 Με την άποψη αυτή συντάσσεται   και  το Υπουργείο Εργασίας,  συγκεκριμένα με  την  Εγκύκλιο με αριθμ. Πρωτ. 1054/81, την οποία αναφέρει και το Έγγραφο Υπ. Εργασίας 2309/1996, οι ημέρες αδικαιολόγητης απουσίας εργαζομένου, ενώ μπορούν να συμψηφιστούν με τις ημέρες κανονικής αδείας σε καμία περίπτωση δεν συμψηφίζονται με τις αποδοχές των ημερών της άδειας και του επιδόματος αδείας,  αυτό γιατί σύμφωνα με το άρθρο 440 του Αστικού Κώδικα : Συμψηφισμός . Ο συμψηφισμός επιφέρει απόσβεση των μεταξύ δύο προσώπων αμοιβαίων απαιτήσεων, όσο καλύπτονται, αν είναι ομοειδείς κατά το αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες, οι αμοιβαίες απαιτήσεις δύο προσώπων «αποσβένονται» με συμψηφισμό και εφόσον οι απαιτήσεις που καλύπτονται είναι ομοειδείς κατά το αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες,.
Ενόψει των ανωτέρω εφόσον ο εργαζόμενος έχει υπερβεί τα όρια της βραχείας διάρκειας ασθένειας, όπως αυτά καθορίζονται στην παρ. 2 του άρθρου 5 του Ν. 2112/1920 που τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με το άρθρο 3 του Ν. 4558/30, δεν δικαιούται για το έτος που ασθένησε άδεια αναψυχής καθόσον οι ημέρες αδείας συμψηφίζονται με τις ημέρες υπέρβασης των ορίων της βραχείας διάρκειας ασθενείας.
Δικαιούται όμως τις αποδοχές της αδείας και του επιδόματος αδείας.
Τα ίδια ισχύουν και στην αδικαιολόγητη απουσία.
Πηγή: Taxheaven