Απόφαση 172 / 2018    (Β2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Αριθμός 172/2018

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Β2'Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Απόστολο Παπαγεωργίου, Γεώργιο Μιχολιά, Θεόδωρο Τζανάκη και Νικόλαο Πιπιλίγκα, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο Κατάστημά του, στις 31 Οκτωβρίου 2017, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Ά. Ρ. του Μ., κατοίκου ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ηλία Σαρακενίδη, με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.., που δεν κατέθεσε προτάσεις.
Της αναιρεσίβλητης: εταιρείας με την επωνυμία "...", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αναστάσιο Ταρπινίδη, που κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 31/3/2008 αγωγή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ξάνθης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 141/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 503/2011 του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 22/1/2014 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Θεόδωρος Τζανάκης ανέγνωσε την από 17/3/2017 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσίβλητης ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη της αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη της.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Περαιτέρω, ο ο από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 1 εδ. α` ΚΠολΔ προβλεπόμενος λόγος αναίρεσης ιδρύεται αν παραβιάστηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου, αδιάφορο αν πρόκειται για νόμο εσωτερικού ή διεθνούς δικαίου. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (ΟλΑΠ 4/2005, 7/2006, 2/2013). Στη προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων, η ενάγουσα με την από 8-4-2008 και με αριθμό εκθέσεως …/2008 αγωγή, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης, ισχυρίσθηκε ότι με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου προσέφερε στην εναγομένη τις υπηρεσίες της ως υπάλληλος υποδοχής πελατών από την 1-11-2000 μέχρι τις 8-1-2008, οπότε η εναγόμενη κατήγγειλε καταχρηστικά τη σύμβαση εργασίας της, για τον αναφερόμενο στην αγωγή λόγο εκδίκησης και χωρίς να ακολουθήσει την προβλεπόμενη από τις συλλογικές συμβάσεις πειθαρχική διαδικασία. Ενόψει αυτών, ζήτησε να αναγνωριστεί η ακυρότητα της ως άνω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας της, να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της κατά τους μέχρι την καταγγελία όρους, με την απειλή εναντίον της χρηματικής ποινής, και να υποχρεωθεί να της καταβάλει το ποσό των 30.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη. Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε η 141/2009 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου, με την οποία η αγωγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη. Κατόπιν ασκήσεως εφέσεως εκ μέρους της ενάγουσας, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση. Το Εφετείο Αθηνών με την προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε τα ακόλουθα: " Από την επισκόπηση του φακέλου της δικογραφίας προκύπτει ότι η υπό κρίση από 4-4-2008 και με αριθμό εκθέσεως …/8-4-2008 αγωγή, που άσκησε η ενάγουσα ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, με την οποία, όπως προελέχθη, ζήτησε να αναγνωρισθεί η ακυρότητα της από 7-1-2008 καταγγελία της σύμβασης εργασίας της και να υποχρεωθεί η εναγόμενη στην επαναπρόσληψή της στη θέση, που κατείχε πριν από την απόλυσή της, επιδόθηκε στην τελευταία (εναγόμενη) στις 23-4-2008 (βλ. σχετική επισημείωση του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Ξάνθης Β. Β. επί του σώματος του προσκομισθέντος από την εναγόμενη αντιγράφου της υπό κρίση αγωγής που επιδόθηκε σ' αυτήν). Όμως, δοθέντος ότι η έγγραφη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας από την εναγόμενη έλαβε χώρα στις 7-1-2008 (βλ. με επίκληση προσκομιζόμενη από την εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη εταιρία υπ' αρ. .../77-1-2008 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Ξάνθης Β. Β.) και άρα η αποσβεστική προθεσμία αρχίζει από την επομένη αυτής ημέρα δηλ. την 8-1-2008 και λήγει την αντίστοιχη ημέρα του τελευταίου μηνάς δηλ. την 8-4-2008 (ΑΚ 243), προκύπτει ότι η υπό κρίση αγωγή ασκήθηκε μετά την παρέλευση της - κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας - τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας. Στο σημείο τούτο πρέπει να λεχθεί ότι η ενάγουσα, μολονότι η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της, όπως προελέχθη, έγινε από την εναγομένη εταιρεία, άσκησε πριν από την ένδικη αγωγή, τη με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …/4-4-2008 όμοια, η οποία στηρίζεται στην ίδια ιστορική και νομική αιτία, όχι κατά της εναγομένης, αλλά κατά της εταιρίας με την επωνυμία "... Α.Ε.", με την οποία η ενάγουσα είχε συνάψει αρχικώς την επίδικη σύμβαση εργασίας, η οποία επιδόθηκε στην εναγομένη στις 8-4-2008 (βλ. σχετική επισημείωση του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Ξάνθης Β. Β. επί του σώματος του προσκομισθέντος από την εναγομένη αντιγράφου της εν λόγω αγωγής), δηλαδή εντός της προβλεπόμενη από την διάταξη του άρθρου 6 § 1 εδ. α' του ν. 3198/1955 τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας. Όμως, ήδη από τις 23/4/2007 καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιριών της Νομαρχίας … το από 5-4-2007 πρακτικό του Διοικητικού Συμβουλίου της ως άνω εταιρίας, με το οποίο εγκρίθηκε η συγχώνευση της εταιρίας με την επωνυμία "..." και το διακριτικό τίτλο "... Α.Ε." και αριθμό μητρώου ... δι' απορροφήσεως από την εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία "... ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ" και αριθμό μητρώου ... (βλ. προσκομιζόμενο από την εναγόμενη εταιρία υπ' αρ. ...-5-2007 ΦΕΚ τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ), οπότε - σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας - έπαψε να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο η ως άνω εταιρία με το διακριτικό τίτλο "... Α.Ε.", και συνεπώς δεν ηδύνατο να είναι η συγχωνευθείσα εταιρεία υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και να εναχθεί (ΑΠ 1043/2006 οπ.π.). Το γεγονός αυτό το γνώριζε η ενάγουσα καθόσον, όπως προελέχθη, στη σχετική καταγγελία, η οποία της κοινοποιήθηκε περίπου ένα έτος από τότε που έπαψε να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο η "...ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ", αναγράφονταν η καταγγελία της σύμβασής της από τη νέα εταιρεία (δηλ. η εναγομένη) και όχι τη παλαιά (βλ. σχετική έγγραφη καταγγελία σύμβασης εργασίας). Επομένως, η ενάγουσα γνώριζε τον εργοδότη της, κατά του οποίου έπρεπε να στραφεί ευθύς εξ αρχής και εντός της αποκλειστικής προθεσμίας των τριών μηνών. Η ενάγουσα, βέβαια, με το δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής παραιτήθηκε από την ως άνω προηγούμενη ασκηθείσα αγωγή. Εφόσον, όμως, κατά τα παραπάνω, η άνω ΑΕ με την επωνυμία "... ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ", έπαυσε υπάρχουσα από τις 23-4-2007, η άνω από 31-3- 2008 και με αριθμό …/4-4-2008 αγωγή υπήρξε ανυπόστατη, λόγω της έλλειψης διαδίκου, του ετέρου δηλαδή των υποκειμένων της δικονομικής έννομης σχέσης αφού στρεφόταν κατά ανυπάρκτου προσώπου ..... και ως εκ τούτου η ανωτέρω επίδοση της ανυπόστατης αγωγής δεν είναι νόμιμη και δεν δύναται να διακόψει το χρόνο παραγραφής. Περαιτέρω, εφόσον, η ένδικη αγωγή, δεν στρέφεται κατά του ίδιου εναγόμενου νομικού προσώπου, κατά του οποίου είχε ασκηθεί η προηγούμενη αγωγή, δεν μπορεί να θεωρηθεί....... ότι, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 261,263 και 279 ΑΚ, η άνω τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία διακόπηκε με την έγερση της προαναφερόμενης πρώτης αγωγής και ως εμπρόθεσμη την επανέγερση της αγωγής εντός εξαμήνου από την παραίτηση από το δικόγραφο της προηγούμενης αγωγής.... διότι δεν υπάρχει ταυτότητα διαδίκων. Ωσαύτως, δεν μπορεί βάσιμα να γίνει λόγος για "ανάληψη και συνέχιση εκκρεμούς δίκης" από την εναγομένη εταιρεία με την επωνυμία "... ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ",....... η οποία υπεισήλθε μεν στη θέση της εταιρίας με το διακριτικό τίτλο "... Α.Ε", όσον αφορά τη σύμβαση εργασίας με την ενάγουσα, ως οιονεί καθολική διάδοχός της, καθόσον η εν λόγω οιονεί καθολική διαδοχή, έλαβε χώρα πολύ πριν από την έγερση της πρώτης αγωγής (περίπου ένα έτος) και την κάταρξη της όλης δίκης. Επομένως, η ένδικη αγωγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, αφού δεν κοινοποιήθηκε εντός της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας από της λύσεως της σχέσεως εργασίας της ενάγουσας (άρθρο 6 παρ.1 του Ν.3198/1955) και έπρεπε να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Τα ίδια δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του, ορθά εφαρμόζοντας το νόμο, αν και με ελλιπή αιτιολογία, που πρέπει μόνο να συμπληρωθεί. Επομένως, τα αντίστοιχα παράπονα της εκκαλούσας με τον μοναδικό λόγο εφέσεως που αναφέρεται στην απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης, γιατί ασκήθηκε εκπρόθεσμα, πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμα". Ενόψει αυτών, το Τριμελές Εφετείο Θράκης, που με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε: α) ότι με την καταχώριση στο μητρώο ανωνύμων εταιρειών της εγκριτικής πράξης για την συγχώνευση, η απορροφούμενη εταιρεία παύει να υφίσταται ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και επομένως δεν νομιμοποιείται για την συνέχιση των δικών, διότι δεν έχει πλέον την ικανότητα του να είναι διάδικος, β) ότι αφού η άνω ΑΕ με την επωνυμία "... ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ", έπαυσε υπάρχουσα από τις 23-4-2007, η άνω από 31-3- 2008 και με αριθμό …/4-4-2008 αγωγή υπήρξε ανυπόστατη, λόγω της έλλειψης διαδίκου, του ετέρου δηλαδή των υποκειμένων της δικονομικής έννομης σχέσης αφού στρεφόταν κατά ανυπάρκτου προσώπου και ότι ως εκ τούτου η ανωτέρω επίδοση της ανυπόστατης αγωγής δεν μπορούσε να διακόψει το χρόνο παραγραφής, γ) ότι αφού η ένδικη αγωγή, δεν στρεφόταν κατά του ίδιου εναγόμενου νομικού προσώπου, κατά του οποίου είχε ασκηθεί η προηγούμενη αγωγή, η άνω τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία δεν διακόπηκε και δ) ότι η ένδικη αγωγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, αφού δεν κοινοποιήθηκε εντός της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας από της λύσεως της σχέσεως εργασίας της ενάγουσας και συνεπώς ήταν ως απαράδεκτη, ορθά εφάρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 6 § 1 ν. 3198/1955, 240, 241, 242 και 243, 261,263, 279 ΑΚ, άρθρο 75 του ν. 2190/1920, και συνεπώς ο πρώτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 559 αριθ.1 ΚΠολΔ, ( και όχι από το άρθρο 559 αριθμό 13 ΚΠολΔ), όπως ορθά εκτιμάται, είναι αβάσιμος. Ο λόγος αναίρεσης από τον αριθμό 11 εδ. γ' του άρθρου 559 ΚΠολΔ ιδρύεται όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν έλαβε υπόψη του υποστατά και αναλόγως έγκυρα αποδεικτικά μέσα, που παραδεκτά επικαλέστηκε ο αναιρεσείων και νόμιμα προσκόμισε ο ίδιος ή οποιοσδήποτε από τους λοιπούς διαδίκους, προς άμεση ή έμμεση απόδειξη ή ανταπόδειξη κρίσιμων γεγονότων ή λυσιτελών ισχυρισμών κατά την ανωτέρω έννοια, δηλαδή νόμιμων ισχυρισμών που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης (ΟλΑΠ 2/2008,14/2005, 42/2002), εφόσον βέβαια προτάθηκαν παραδεκτά στο δικαστήριο της ουσίας. Ο λόγος αυτός αναίρεσης πλήττει την προσβαλλόμενη απόφαση για σφάλματα που έγιναν κατά την έρευνα της αλήθειας ή όχι των πραγματικών περιστατικών, δηλαδή τα σφάλματα αυτά αναφέρονται σε αποδεικτικά στοιχεία, με βάση τα οποία καταστρώνεται η ελάσσων πρόταση του νομικού συλλογισμού. Επομένως, ο λόγος αυτός αναιρέσεως δεν μπορεί να δημιουργηθεί όταν το δικαστήριο της ουσίας απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη ή νόμω αβάσιμη, αφού στις περιπτώσεις αυτές το δικαστήριο της ουσίας δεν προβαίνει σε έρευνα των πραγματικών ισχυρισμών( Ολ ΑΠ 3/1997, ΑΠ 1809/2008). Έτσι, αν το δικαστήριο της ουσίας δεν λάβει υπόψη του δικαστικές αποφάσεις που επιλύουν νομικά ζητήματα, δεν δημιουργείται λόγος αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 11 γ' ΚΠολΔ (ΑΠ 1469/1988). Με τον δεύτερο λόγο αναίρεσης αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η πλημμέλεια από τον αριθ. 11 γ του αρθρ. 559 του Κ.Πολ.Δ., ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του και δεν εκτίμησε ειδικότερα την δημοσιευμένη στο διαδίκτυο ετήσια οικονομική έκθεση της χρήσης 2008/2009 της αναιρεσίβλητης. Ο ανωτέρω λόγος αναίρεσης ελέγχεται ως απαράδεκτος, καθόσον το δικαστήριο της ουσίας απέρριψε ως απαράδεκτη την αγωγή και δεν προέβη σε έρευνα των πραγματικών ισχυρισμών της αναιρεσείουσας, ώστε να στοιχειοθετείται ο λόγος αυτός, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 179 ΚΠολΔ)

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 22.01.2014 αίτηση περί αναιρέσεως της υπ' αριθ. 503/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης , διαδικασίας εργατικών διαφορών, Και
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 28 Νοεμβρίου 2017.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 24 Ιανουαρίου 2018.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πηγή: Taxheaven