1.1.

Δέσμευση να εφαρμοστεί αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών, είτε με την υπογραφή της πολυμερούς συμφωνίας αρμόδιων αρχών είτε μέσω διμερών συμφωνιών

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να εφαρμόσουν αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών μέχρι το 2018:

Κουρασάο, Χονγκ Κονγκ ΕΔΠ, Νέα Καληδονία, Ομάν, Κατάρ και Ταϊβάν

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να εφαρμόσουν αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών μέχρι το 2019:

Τουρκία

1.2.

Συμμετοχή ως μέλος στο Παγκόσμιο φόρουμ για τη διαφάνεια και την ανταλλαγή πληροφοριών για φορολογικούς λόγους και ικανοποιητικός χαρακτηρισμός

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να γίνουν μέλη του Παγκόσμιου φόρουμ και/ή να έχουν ικανοποιητικό χαρακτηρισμό μέχρι το 2018:

Κουρασάο, Νέα Καληδονία και Ομάν

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να γίνουν μέλη του Παγκόσμιου φόρουμ και/ή να έχουν επαρκή χαρακτηρισμό μέχρι το 2019:

Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Πράσινο Ακρωτήριο, Φίτζι, Ιορδανία, Μαυροβούνιο, Σερβία, Σουαζιλάνδη, Τουρκία και Βιετνάμ

1.3.

Υπογραφή και κύρωση της πολυμερούς σύμβασης του ΟΟΣΑ περί αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής (ΑΔΣ) ή σύνολο συμφωνιών που να καλύπτει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να υπογράψουν και να κυρώσουν την ΑΔΣ ή να συνάψουν σύνολο συμφωνιών που να καλύπτει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ μέχρι το 2018:

Χονγκ Κονγκ ΕΔΠ, Νέα Καληδονία, Ομάν, Κατάρ και Ταϊβάν

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να υπογράψουν και να κυρώσουν την ΑΔΣ ή να συνάψουν σύνολο συμφωνιών που να καλύπτει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ μέχρι το 2019:

Αρμενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μποτσουάνα, Πράσινο Ακρωτήριο, Φίτζι, πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Τζαμάικα, Ιορδανία, Μαλδίβες, Μαυροβούνιο, Μαρόκο, Περού, Σερβία, Σουαζιλάνδη, Ταϊλάνδη, Τουρκία και Βιετνάμ

2.1.

Ύπαρξη επιζήμιων φορολογικών καθεστώτων

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν τα προσδιορισθέντα καθεστώτα μέχρι το 2018:

Ανδόρα, Αρμενία, Αρούμπα, Μπελίζε, Μποτσουάνα, Πράσινο Ακρωτήριο, Νήσοι Κουκ, Κουρασάο, Φίτζι, Χονγκ Κονγκ ΕΔΠ, Ιορδανία, Λιχτενστάιν, Μαλδίβες, Μαυρίκιος, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Άγιος Μαρίνος, Σεϋχέλλες, Ελβετία, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη, Τουρκία, Ουρουγουάη και Βιετνάμ

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας δεν επανέλαβαν ρητά τη δέσμευση που ανελήφθη στο φόρουμ για τις επιζήμιες φορολογικές πρακτικές να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν τα προσδιορισθέντα καθεστώτα μέχρι το 2018:

Μαλαισία και νήσος Λαμπουάν

2.2.

Ύπαρξη φορολογικών καθεστώτων τα οποία διευκολύνουν τις υπεράκτιες δομές που προσελκύουν κέρδη χωρίς πραγματική οικονομική δραστηριότητα

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να καλύψουν τις ανησυχίες σχετικά με την οικονομική υπόσταση μέχρι το 2018:

Βερμούδες, Νήσοι Κάιμαν, Γκέρνζι, Νήσος του Μαν, Τζέρζι, Βανουάτου

3.1.

Συμμετοχή ως μέλος στο χωρίς αποκλεισμούς πλαίσιο για την αντιμετώπιση της BEPS ή εφαρμογή των ελάχιστων προτύπων κατά της BEPS

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να γίνουν μέλη του χωρίς αποκλεισμούς πλαισίου ή να εφαρμόσουν τα ελάχιστα πρότυπα κατά της BEPS μέχρι το 2018:

Αρούμπα, Νήσοι Κουκ, Φερόες Νήσοι, Γροιλανδία, Νέα Καληδονία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Ταϊβάν και Βανουάτου

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να γίνουν μέλη του χωρίς αποκλεισμούς πλαισίου ή να εφαρμόσουν τα ελάχιστα πρότυπα κατά της BEPS μέχρι το 2019:

Αλβανία, Αρμενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Πράσινο Ακρωτήριο, Φίτζι, πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ιορδανία, Μαλδίβες, Μαυροβούνιο, Μαρόκο, Σερβία και Σουαζιλάνδη

Οι ακόλουθες περιοχές δικαιοδοσίας έχουν δεσμευθεί να γίνουν μέλη του χωρίς αποκλεισμούς πλαισίου ή να εφαρμόσουν τα ελάχιστα πρότυπα κατά της BEPS αν και όταν η δέσμευση αυτή θεωρηθεί σκόπιμη:

Ναουρού, Νιούε

1.

Η συμπερίληψη μιας περιοχής δικαιοδοσίας στον κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας αναμένεται να έχει αποτρεπτικό αποτέλεσμα που να ενθαρρύνει τις περιοχές δικαιοδοσίας να συμμορφωθούν με τα κριτήρια, ως έχουν στο παράρτημα IV του παρόντος σημειώματος και όπως προσδιορίζονται περαιτέρω στα παραρτήματα V και VI, καθώς και με άλλα σχετικά διεθνή πρότυπα.

2.

Είναι σημαντικό να προβλεφθούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί προστασίας για να καταπολεμηθεί η διάβρωση των φορολογικών βάσεων των κρατών μελών μέσω της φορολογικής απάτης, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής και, συνεπώς, να εφαρμοστούν αποτελεσματικά και αναλογικά αμυντικά μέτρα, σε ενωσιακό και εθνικό επίπεδο, έναντι των περιοχών δικαιοδοσίας που περιλαμβάνονται στον ενωσιακό κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας.

3.

Ορισμένα αμυντικά μέτρα στον μη φορολογικό τομέα σε επίπεδο ΕΕ συνδέονται με τον ενωσιακό κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας και παρατίθενται στο μέρος Α του παρόντος παραρτήματος.

4.

Πέραν τούτου, ορισμένα αμυντικά μέτρα στον φορολογικό τομέα θα μπορούσαν να ληφθούν από τα κράτη μέλη, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία τους, επιπλέον των μη φορολογικών μέτρων που λαμβάνει η ΕΕ, ώστε να αποθαρρύνονται αποτελεσματικά οι μη συνεργατικές πρακτικές στις περιοχές δικαιοδοσίας που περιλαμβάνονται στον κατάλογο.

5.

Κατάλογος τέτοιων μέτρων στον φορολογικό τομέα παρατίθεται στο μέρος Β του παρόντος παραρτήματος. Καθώς τα μέτρα αυτά θα πρέπει να είναι συμβατά με τα εθνικά φορολογικά συστήματα των κρατών μελών της ΕΕ, η εφαρμογή τους ανήκει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών.

6.

Σημειωτέον ότι τυχόν αμυντικά μέτρα δεν θα πρέπει να θίγουν τις αντίστοιχες αρμοδιότητες των κρατών μελών να εφαρμόζουν πρόσθετα μέτρα ή να τηρούν καταλόγους μη συνεργάσιμων περιοχών δικαιοδοσίας, σε εθνικό επίπεδο, με ευρύτερο πεδίο εφαρμογής.

B.1.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η συντονισμένη δράση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εφαρμόζουν τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα διοικητικά μέτρα στον φορολογικό τομέα:

B.2.

Με την επιφύλαξη των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων των κρατών μελών να εφαρμόζουν πρόσθετα μέτρα, τα αμυντικά μέτρα νομοθετικής φύσης στον φορολογικό τομέα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από τα κράτη μέλη είναι:

B.3.

Τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να εξετάσουν τη χρήση του ενωσιακού καταλόγου μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας ως εργαλείου για τη διευκόλυνση της λειτουργίας των σχετικών αντικαταχρηστικών διατάξεων, όταν εφαρμόζουν την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 του Συμβουλίου, της 12ης Ιουλίου 2016, για τη θέσπιση κανόνων που έχουν άμεση επίπτωση στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Για παράδειγμα, όταν, σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία, κατά τη μεταφορά των κανόνων ΕΑΕ στην εθνική τους νομοθεσία, τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν «μαύρους» καταλόγους τρίτων χωρών, οι κατάλογοι αυτοί θα μπορούσαν να καλύπτουν τουλάχιστον τις περιοχές δικαιοδοσίας που περιλαμβάνονται στον ενωσιακό κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας.

1.1.

Ο κατάλογος μη συνεργάσιμων περιοχών φορολογικής δικαιοδοσίας που παρατίθεται στο παράρτημα I αναθεωρείται από το Συμβούλιο τουλάχιστον μία φορά ετησίως και εγκρίνεται με βάση την έκθεση της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας» (Φορολογία των επιχειρήσεων) προς το Συμβούλιο, στην οποία σημειώνεται η ημερομηνία έναρξης εφαρμογής της εν λόγω τροποποίησης.

1.2.

Ο κατάλογος αυτός μπορεί να τροποποιηθεί ή η διάρκειά του να μεταβληθεί με βάση τους ίδιους κανόνες με τους οποίους εγκρίθηκε. Κατά τη διαδικασία αυτή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να παρέχει την απαραίτητη τεχνική βοήθεια.

1.3.

Η απόφαση του Συμβουλίου θα βασίζεται σε έκθεση της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας», σε συντονισμό με την Ομάδα Υψηλού Επιπέδου, και θα καταρτίζεται από την Επιτροπή των Μόνιμων Αντιπροσώπων.

1.4.

Μόλις μια περιοχή δικαιοδοσίας συμπεριληφθεί στον κατάλογο, ενημερώνεται με επιστολή που υπογράφει ο πρόεδρος της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας», στην οποία δηλώνονται σαφώς:

1.5.

Μόλις μια περιοχή δικαιοδοσίας αφαιρεθεί από τον κατάλογο, ενημερώνεται ταχέως για το γεγονός αυτό με επιστολή που υπογράφει ο πρόεδρος της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας», στην οποία αναφέρεται η ημερομηνία έναρξης εφαρμογής της τροποποίησης αυτής.

1.6.

Οι αποφάσεις συμπερίληψης ή αφαίρεσης από τον κατάλογο μιας περιοχής δικαιοδοσίας θα πρέπει να προσδιορίζουν σαφώς τις ημερομηνίες κατά τις οποίες θα πρέπει να αρχίσουν ή να παύσουν να ισχύουν τα αμυντικά μέτρα στον φορολογικό τομέα, ανάλογα με τη φύση του μέτρου, με την επιφύλαξη των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων των κρατών μελών, όπως η προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας για την εφαρμογή αμυντικών μέτρων που λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο.

2.1.

Οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν επίσημα οι περιοχές δικαιοδοσίας για να εφαρμόσουν τις συστάσεις τις οποίες υποβάλλει το Συμβούλιο για να αντιμετωπιστούν τα εντοπισθέντα προβλήματα θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά από την Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας», με τη στήριξη της Γενικής Γραμματείας του Συμβουλίου, με την τεχνική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να αξιολογηθεί η ουσιαστική εφαρμογή τους.

2.2.

Εάν οι εν λόγω περιοχές δικαιοδοσίας δεν τηρήσουν τις δεσμεύσεις εντός της προσδιορισθείσας προθεσμίας, το Συμβούλιο θα επανεξετάσει το ενδεχόμενο συμπερίληψης των σχετικών περιοχών δικαιοδοσίας στον κατάλογο που παρατίθεται στο παράρτημα I.

2.3.

Για τις περιοχές δικαιοδοσίας που δημιουργούν ανησυχίες επειδή δεν πληρούν τις απαιτήσεις των κριτηρίων, η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα πρέπει να επιδιώξει την πολιτική τους δέσμευση σε υψηλό επίπεδο, μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία, και να δώσει αποτελεσματική λύση στα ζητήματα που εντοπίστηκαν κατά τη διαδικασία ελέγχου.

2.4.

Πιο συγκεκριμένα, οι διμερείς συζητήσεις θα πρέπει να έχουν ως στόχο:

2.5.

Στις δεσμεύσεις παρακολούθησης, θα πρέπει να συνεχιστεί ο απολογισμός του έργου που έχει επιτελέσει το Παγκόσμιο φόρουμ για τη διαφάνεια και την ανταλλαγή πληροφοριών για φορολογικούς λόγους, το χωρίς αποκλεισμούς πλαίσιο του ΟΟΣΑ για την αντιμετώπιση της διάβρωσης της βάσης και της μετατόπισης των κερδών, καθώς και το φόρουμ για τις επιζήμιες φορολογικές πρακτικές.

2.6.

Η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα πρέπει να συνεχίσει να προάγει τα κριτήρια σε παγκόσμιο επίπεδο σε συντονισμό με το έργο του Παγκόσμιου φόρουμ για τη διαφάνεια και την ανταλλαγή πληροφοριών για φορολογικούς λόγους, του χωρίς αποκλεισμούς πλαισίου του ΟΟΣΑ για την αντιμετώπιση της διάβρωσης της βάσης και της μετατόπισης των κερδών, καθώς του φόρουμ για τις επιζήμιες φορολογικές πρακτικές.

2.7.

Όπου κρίνεται σκόπιμο, αν το αποφασίσει η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» με βάση κριτήρια στα οποία έχει συμφωνήσει το Συμβούλιο, η παρακολούθηση θα μπορούσε να επεκταθεί σε περιοχές δικαιοδοσίας που βρίσκονται εκτός του πεδίου εφαρμογής της δοκιμασίας του ελέγχου του 2017.

2.8.

Η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας», με τη στήριξη της Γενικής Γραμματείας του Συμβουλίου, θα συνεχίσει να διεξάγει και να επιβλέπει τη διαδικασία αυτή, σε συνεργασία με την Ομάδα Υψηλού Επιπέδου. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα προσφέρουν συνδρομή στην Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» εκτελώντας τις αναγκαίες προπαρασκευαστικές εργασίες για τη διαδικασία ελέγχου σύμφωνα με τους ρόλους, όπως καθορίζονται επί του παρόντος βάσει του κώδικα δεοντολογίας για τη φορολογία των επιχειρήσεων, λαμβάνοντας ιδιαιτέρως υπόψη παλαιότερους και εν εξελίξει διαλόγους με τρίτες χώρες.

2.9.

Η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα πρέπει να συνεχίσει να αναπτύσσει τις κατάλληλες πρακτικές ρυθμίσεις για την εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών.

2.10.

Ο ενωσιακός κατάλογος μη συνεργάσιμων περιοχών δικαιοδοσίας θα ενημερώνεται τακτικά από το Συμβούλιο, σύμφωνα με τις παρούσες κατευθυντήριες γραμμές και με βάση τις πληροφορίες που θα τίθενται στη διάθεση της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας». Η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα εργάζεται με βάση τις πληροφορίες που της παρέχει, μεταξύ άλλων, η σχετική περιοχή δικαιοδοσίας, η Επιτροπή και το ή τα κράτη μέλη.

2.11.

Ύστερα από ισόρροπη επανεξέταση όλων των πληροφοριών που συλλέγονται, η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα υποβάλλει έκθεση στο Συμβούλιο τουλάχιστον μία φορά ετησίως σχετικά με τον κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών δικαιοδοσίας, ώστε να δίνει τη δυνατότητα στο Συμβούλιο να αποφασίσει, κατά περίπτωση, τη συμπερίληψη περιοχών δικαιοδοσίας στον κατάλογο μη συνεργάσιμων περιοχών, αν δεν συμμορφώνονται με τα κριτήρια ελέγχου, ή την ταχεία αφαίρεσή τους από τον κατάλογο αυτό, αν πληρούν τις προϋποθέσεις.

2.12.

Η Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου θα συνεχίσει να λειτουργεί ως σημείο επαφής, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία που περιγράφεται στο παρόν έγγραφο.

1.1.

Αρχικό κριτήριο σε σχέση με το πρότυπο του ΟΟΣΑ για την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών (Κοινό πρότυπο αναφοράς – ΚΠΑ): η περιοχή δικαιοδοσίας πρέπει να έχει δεσμευθεί και να έχει αρχίσει τη νομοθετική διαδικασία για την αποτελεσματική εφαρμογή του ΚΠΑ, ώστε οι πρώτες ανταλλαγές να λάβουν χώρα το αργότερο το 2018 (θα αφορούν το έτος 2017), και να έχει θεσπίσει ρυθμίσεις ώστε να μπορεί να ανταλλάσσει πληροφορίες με όλα τα κράτη μέλη έως τα τέλη του 2017, είτε με την υπογραφή της πολυμερούς συμφωνίας αρμοδίων αρχών (MCAA) είτε μέσω διμερών συμφωνιών·

Μελλοντικό κριτήριο σε σχέση με το ΚΠΑ από το 2018 και εξής: η περιοχή δικαιοδοσίας πρέπει να έχει αξιολογηθεί από το Παγκόσμιο φόρουμ τουλάχιστον ως «σε μεγάλο βαθμό σύμμορφη» με το ΚΠΑ για την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών, και

1.2.

η περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να έχει αξιολογηθεί από το Παγκόσμιο φόρουμ τουλάχιστον ως «σε μεγάλο βαθμό σύμμορφη» με το πρότυπο του ΟΟΣΑ για την ανταλλαγή πληροφοριών κατόπιν αιτήματος, λαμβανομένης δεόντως υπόψη της ταχείας διαδικασίας, και

1.3.

(για τα κυρίαρχα κράτη) η περιοχή δικαιοδοσίας πρέπει είτε:

(για τις μη κυρίαρχες περιοχές δικαιοδοσίας) η περιοχή δικαιοδοσίας πρέπει είτε:

1.4.

Μελλοντικό κριτήριο: ενόψει της πρωτοβουλίας για τις μελλοντικές παγκόσμιες ανταλλαγές πληροφοριών σχετικά με την πραγματική κυριότητα, η πτυχή της πραγματικής κυριότητας θα ενσωματωθεί σε μεταγενέστερο στάδιο ως τέταρτο κριτήριο ελέγχου ως προς τη διαφάνεια.

Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2019 πρέπει να ισχύει η ακόλουθη εξαίρεση:

Η εξαίρεση αυτή δεν ισχύει για τις περιοχές δικαιοδοσίας που έχουν χαρακτηριστεί «μη σύμμορφες» με το κριτήριο 1.2 ή που δεν έχουν αξιολογηθεί ως «σε μεγάλο βαθμό σύμμορφες» με αυτό το κριτήριο έως τις 30 Ιουνίου 2018.

Για τις χώρες και τις περιοχές δικαιοδοσίας που θα περιλαμβάνονται στον κατάλογο των μη συνεργάσιμων περιοχών δικαιοδοσίας τον οποίο επί του παρόντος εκπονούν ο ΟΟΣΑ και τα μέλη της ομάδας G20, θα εξετάζεται το ενδεχόμενο να περιληφθούν στον κατάλογο της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν έχουν επιλεγεί ή όχι για να υποβληθούν στη δοκιμασία του ελέγχου.

2.1.

η περιοχή δικαιοδοσίας δεν θα πρέπει να έχει προτιμησιακά φορολογικά μέτρα τα οποία θα μπορούν να θεωρηθούν επιζήμια, σύμφωνα με τα κριτήρια που καθορίζονται στο ψήφισμα του Συμβουλίου και των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών, συνελθόντων στο πλαίσιο του Συμβουλίου της 1ης Δεκεμβρίου 1997 σχετικά με έναν κώδικα δεοντολογίας για τη φορολογία των επιχειρήσεων (1), και

2.2.

η περιοχή δικαιοδοσίας δεν θα πρέπει να διευκολύνει τις υπεράκτιες δομές ή ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην προσέλκυση κερδών τα οποία δεν αντιστοιχούν σε πραγματική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή δικαιοδοσίας.

3.1.

Αρχικό κριτήριο που θα πρέπει να πληροί μια περιοχή δικαιοδοσίας προκειμένου να θεωρείται σύμμορφη όσον αφορά την εφαρμογή των μέτρων κατά της BEPS:

3.2.

Μελλοντικό κριτήριο που θα πρέπει να πληροί μια περιοχή δικαιοδοσίας προκειμένου να θεωρείται σύμμορφη όσον αφορά την εφαρμογή των μέτρων κατά της BEPS (το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί μόλις ολοκληρωθούν οι αξιολογήσεις από το χωρίς αποκλεισμούς πλαίσιο του ΟΟΣΑ για τα συμφωνηθέντα ελάχιστα πρότυπα):

1.

Σύμφωνα με το σημείο 13 των κατευθυντήριων γραμμών για τη διαδικασία ελέγχου των περιοχών δικαιοδοσίας που επισυνάπτεται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου, η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» θα πρέπει να καθορίσει, βασιζόμενη σε αντικειμενικά κριτήρια, τη διάρκεια του εύλογου χρονικού πλαισίου που αναφέρεται στο κριτήριο 1.3.

2.

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του κριτηρίου 1.3, η διάρκεια του εύλογου χρονικού πλαισίου, που αναφέρεται στο κριτήριο 1.3, θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως εξής:

3.

Όσον αφορά το κριτήριο 1.3 σημείο i) (επιμέρους σημείο για τα κυρίαρχα κράτη), η φράση «εντός εύλογου χρονικού πλαισίου» αναφέρεται όχι στη δέσμευση αλλά στην έναρξη ισχύος, σε μια συγκεκριμένη περιοχή δικαιοδοσίας, της πολυμερούς σύμβασης του ΟΟΣΑ περί αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής σε φορολογικά θέματα (MCMAA), όπως έχει τροποποιηθεί.

4.

Όσον αφορά τα κριτήρια 1.3 σημείο i) και 1.3 σημείο (ii) (επιμέρους σημεία για τις μη κυρίαρχες περιοχές δικαιοδοσίας), η φράση «εντός εύλογου χρονικού πλαισίου» αναφέρεται, αντιστοίχως, στην έναρξη ισχύος, στην περιοχή δικαιοδοσίας, της MCMAA, όπως έχει τροποποιηθεί, και στην έναρξη ισχύος, στην περιοχή δικαιοδοσίας, ενός πλέγματος συμφωνιών περί ανταλλαγής το οποίο είναι επαρκώς ευρύ ώστε να καλύπτει όλα τα κράτη μέλη.

5.

Η διάρκεια του εύλογου χρονικού πλαισίου για τα τρία αυτά σημεία θα είναι ίδια με την προθεσμία που εφαρμόζεται στο κριτήριο 1.3 σημείο ii) για τα κυρίαρχα κράτη: η 31η Δεκεμβρίου 2018 (δηλαδή η ίδια προθεσμία που ισχύει για την έναρξη ισχύος, σε κυρίαρχη τρίτη περιοχή δικαιοδοσίας, ενός πλέγματος ρυθμίσεων περί ανταλλαγής το οποίο είναι επαρκώς ευρύ ώστε να καλύπτει όλα τα κράτη μέλη).

6.

Με την επιφύλαξη της προθεσμίας της 31ης Δεκεμβρίου 2018, το εύλογο χρονικό πλαίσιο δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τον χρόνο που απαιτείται, για:

7.

Η διάρκεια της εύλογης προθεσμίας μπορεί να παραταθεί μόνον κατόπιν συναίνεσης της Ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας» για μια συγκεκριμένη μη κυρίαρχη περιοχή δικαιοδοσίας και μόνο σε δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις.

1.

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του κριτηρίου 2.2, η απουσία φορολογίας των εταιρειών ή το ενδεχόμενο εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών από μια περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να θεωρείται ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του σημείου Α του κώδικα δεοντολογίας για τη φορολογία των επιχειρήσεων, της 1ης Δεκεμβρίου 1997 (κώδικας δεοντολογίας). (1)

2.

Από την άποψη αυτή, όταν το κριτήριο 2.1 δεν έχει εφαρμογή, αποκλειστικά και μόνον λόγω του γεγονότος ότι η εν λόγω περιοχή δικαιοδοσίας δεν πληροί το κριτήριο της πύλης (gateway criterion) δυνάμει του σημείου Β του κώδικα δεοντολογίας (2), λόγω «απουσίας συστήματος φορολογίας των εταιρειών ή του ενδεχομένου εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών» (3), τότε οι πέντε παράγοντες που επισημαίνονται στο σημείο Β του κώδικα δεοντολογίας θα πρέπει να εφαρμόζονται κατ’ αναλογίαν προκειμένου να αξιολογηθεί κατά πόσον πληρούται το κριτήριο 2.2 (4).

3.

Στο πλαίσιο του κριτηρίου 2.2, η απουσία φορολογίας των εταιρειών ή το ενδεχόμενο εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών δεν μπορεί από μόνο του να αποτελέσει λόγο για να συναχθεί το συμπέρασμα ότι μια περιοχή δικαιοδοσίας δεν πληροί τις προϋποθέσεις του κριτηρίου 2.2.

4.

Η περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να θεωρείται ως μη συμμορφούμενη προς το κριτήριο 2.2 εάν αρνείται να συμμετάσχει σε ουσιαστικό διάλογο ή εάν δεν παράσχει τις πληροφορίες ή εξηγήσεις που ενδέχεται ευλόγως να ζητήσει η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» ή εάν κατ’ άλλον τρόπο αρνείται να συνεργαστεί με την Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» όταν είναι αναγκαίο να εξακριβωθεί η συμμόρφωση της εν λόγω περιοχής δικαιοδοσίας προς το κριτήριο 2.2, κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας ελέγχου.

1.

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του κριτηρίου 2.2, η απουσία φορολογίας των εταιρειών ή το ενδεχόμενο εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών από μια περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να θεωρείται ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του σημείου Α του κώδικα δεοντολογίας για τη φορολογία των επιχειρήσεων, της 1ης Δεκεμβρίου 1997 (κώδικας δεοντολογίας). (5)

2.

Από την άποψη αυτή, όταν το κριτήριο 2.1 δεν έχει εφαρμογή, αποκλειστικά και μόνον λόγω του γεγονότος ότι η εν λόγω περιοχή δικαιοδοσίας δεν πληροί το κριτήριο της πύλης (gateway criterion) δυνάμει του σημείου Β του κώδικα δεοντολογίας (6), λόγω «απουσίας συστήματος φορολογίας των εταιρειών ή του ενδεχομένου εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών» (7), τότε οι πέντε παράγοντες που επισημαίνονται στο σημείο Β του κώδικα δεοντολογίας θα πρέπει να εφαρμόζονται κατ’ αναλογίαν προκειμένου να αξιολογηθεί κατά πόσον πληρούται το κριτήριο 2.2 (8).

3.

Στο πλαίσιο του κριτηρίου 2.2, η απουσία φορολογίας των εταιρειών ή το ενδεχόμενο εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών δεν μπορεί από μόνο του να αποτελέσει λόγο για να συναχθεί το συμπέρασμα ότι μια περιοχή δικαιοδοσίας δεν πληροί τις προϋποθέσεις του κριτηρίου 2.2.

4.

Η περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να θεωρείται ως μη συμμορφούμενη προς το κριτήριο 2.2 εάν αρνείται να συμμετάσχει σε ουσιαστικό διάλογο ή εάν δεν παράσχει τις πληροφορίες ή εξηγήσεις που ενδέχεται ευλόγως να ζητήσει η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» ή εάν κατ’ άλλον τρόπο αρνείται να συνεργαστεί με την Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» όταν είναι αναγκαίο να εξακριβωθεί η συμμόρφωση της εν λόγω περιοχής δικαιοδοσίας προς το κριτήριο 2.2, κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας ελέγχου.

—

Σύμφωνα με το πεδίο εφαρμογής του κριτηρίου 2.2, όπως ορίστηκε από το Ecofin, η απουσία συντελεστή φορολογίας των εταιρειών ή η εφαρμογή μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών θεωρείται «μέτρο» που έχει αισθητές επιπτώσεις στην επιλογή του τόπου εγκατάστασης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (σημείο Α του κώδικα δεοντολογίας).

—

Σκοπός του κριτηρίου 2.2, στον βαθμό αυτό, είναι να εξακριβώνεται αν το συγκεκριμένο «μέτρο» διευκολύνει υπεράκτιες δομές ή ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην προσέλκυση κερδών τα οποία δεν αντιστοιχούν σε πραγματική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή δικαιοδοσίας.

—

Το κριτήριο 2.2 εφαρμόζεται μόνο όταν δεν μπορεί να εφαρμοστεί η βασική αξιολόγηση που προβλέπει ο κώδικας (δηλαδή το κριτήριο 2.1) επειδή η τρίτη χώρα δεν διαθέτει σύστημα φορολογίας των εταιρειών ή επειδή η περιοχή δικαιοδοσίας εφαρμόζει μηδενικό ή σχεδόν μηδενικό ονομαστικό συντελεστή φορολογίας των εταιρειών.

—

Με το κριτήριο 2.2 αξιολογούνται το νομικό πλαίσιο και ορισμένα οικονομικά στοιχεία της περιοχής δικαιοδοσίας σε συνάρτηση με τα πέντε κριτήρια του σημείου Β του κώδικα δεοντολογίας, τα οποία πρέπει να ερμηνεύονται κατ’ αναλογίαν.

—

Τα πλεονεκτήματα που παρέχονται από τρίτη χώρα και έχουν αισθητές επιπτώσεις στην επιλογή του τόπου επιχειρηματικών δραστηριοτήτων πρέπει να εξετάζονται σε συνάρτηση με την εφαρμογή μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών καθώς και σε συνάρτηση με την απουσία φορολογίας των εταιρειών, σε αμφότερες τις περιπτώσεις στον βαθμό που δεν μπορούσε να εφαρμοστεί ο βασικός έλεγχος που προβλέπει ο κώδικας δεοντολογίας. Τα στοιχεία αυτά πρέπει μάλιστα να θεωρούνται από μόνα τους πλεονεκτήματα προς αξιολόγηση βάσει του συγκεκριμένου ελέγχου που προβλέπει ο κώδικας.

—

Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να εφαρμόζεται με συνέπεια και κατ’ αναλογίαν για τους σκοπούς του ελέγχου αυτού κάθε κατευθυντήρια γραμμή που έχει αναπτύξει στην πάροδο των ετών η Ομάδα «Κώδικας δεοντολογίας» για την αξιολόγηση των φορολογικών μέτρων στο πλαίσιο του κώδικα δεοντολογίας του 1998 (9).

—

Μη σύμμορφη με βάση το κριτήριο αυτό μπορεί να κριθεί μια περιοχή δικαιοδοσίας μόνο όταν οι «υπεράκτιες δομές και ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην προσέλκυση κερδών τα οποία δεν αντιστοιχούν σε πραγματική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή δικαιοδοσίας» οφείλονται σε κανόνες ή πρακτικές, μεταξύ άλλων και εκτός του τομέα της φορολογίας, που μπορεί ευλόγως να κληθεί να τροποποιήσει η εν λόγω περιοχή δικαιοδοσίας, ή οφείλονται στην απουσία των κανόνων και απαιτήσεων που χρειάζονται για τη συμμόρφωσή της με το κριτήριο αυτό και που μπορεί ευλόγως να κληθεί να θεσπίσει.

—

Η θέσπιση συστήματος φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών ή θετικού συντελεστή φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών δεν συμπεριλαμβάνεται στα μέτρα που μπορεί να κληθεί να λάβει μια τρίτη χώρα για να ευθυγραμμιστεί με τις απαιτήσεις του κριτηρίου αυτού, καθώς η απουσία βάσης φορολογίας των εταιρειών ή η εφαρμογή μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού συντελεστή φορολογίας δεν μπορούν από μόνες τους να θεωρηθούν κριτήριο για να χαρακτηριστεί μη σύμμορφη μια περιοχή δικαιοδοσίας.

—

Ωστόσο, το κριτήριο 2.2 συνεπάγεται αυτόματη μη συμμόρφωση για τις περιοχές δικαιοδοσίας που αρνούνται να συνεργαστούν με την ΕΕ για την αξιολόγηση του νομικού πλαισίου τους.

—

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο έλεγχος με βάση το κριτήριο της πύλης φαίνεται αρκετά σαφής από τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του κριτηρίου 2.2 που συμφωνήθηκε από το Ecofin τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους.

—

Συγκεκριμένα, το κριτήριο αυτό πληρούται όταν «το κριτήριο 2.1 δεν έχει εφαρμογή αποκλειστικά και μόνο λόγω του γεγονότος ότι η εν λόγω περιοχή δικαιοδοσίας δεν πληροί το κριτήριο της πύλης (gateway criterion) δυνάμει του σημείο Β του κώδικα δεοντολογίας λόγω “απουσίας συστήματος φορολογίας των εταιρειών ή του ενδεχόμενου εφαρμογής μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού ονομαστικού συντελεστή φορολογίας των εταιρειών”».

—

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του κριτηρίου 2.2, ως «πλεονέκτημα» θα πρέπει να νοείται η ύπαρξη μηδενικής ή σχεδόν μηδενικής φορολογίας ή η απουσία φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών.

—

Ο παράγοντας 1 και ο παράγοντας 2 των ισχυόντων κριτηρίων του κώδικα περιέχουν δύο βασικά στοιχεία: (α) τη διά νόμου αποκοπή από την εγχώρια οικονομία (β) την εν τοις πράγμασι αποκοπή από την εγχώρια οικονομία.

—

Διά νόμου αποκοπή από την εγχώρια οικονομία συντρέχει όταν οι νόμοι και κανονισμοί που διέπουν την εγκατάσταση και τη λειτουργία των επιχειρήσεων σε μια δεδομένη περιοχή δικαιοδοσίας παρέχουν πλεονεκτήματα μόνο σε μη κατοίκους.

—

Όταν δεν υπάρχει πραγματικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών, θα πρέπει να εκτιμάται αν υπάρχουν στοιχεία στο νομικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων και πτυχών του που δεν αφορούν τη φορολογία εισοδήματος των εταιρειών, που επιτρέπουν στην ουσία την αποκοπή από την εγχώρια οικονομία.

—

Ένα τέτοιο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η ύπαρξη μη φορολογικών απαιτήσεων για τις εταιρείες οι οποίες επιτρέπουν την απόκτηση κατοικίας στην υποκείμενη σε έλεγχο περιοχή δικαιοδοσίας ή την πρόσβαση στην εγχώρια αγορά της.

—

Για τον σκοπό αυτό, αξιολογείται κάθε μέτρο που οδηγεί σε διαφορετική μεταχείριση των εγχώριων εταιρειών και των εταιρειών οι οποίες ανήκουν σε μη κατοίκους ή των οποίων οι δραστηριότητες είναι αποσυνδεδεμένες από την εγχώρια αγορά.

—

Εάν, για παράδειγμα, μια περιοχή δικαιοδοσίας παρέχει «πλεονεκτήματα» σε μια εταιρεία μόνον εάν η εταιρεία απέχει από δραστηριότητες στην τοπική οικονομία (κριτήριο 2) ή μόνον στον βαθμό που οι δραστηριότητες αυτές εξαρτώνται από συγκεκριμένη άδεια άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας (κριτήρια 1 και 2) ή μόνον στον βαθμό που οι δραστηριότητες ασκούνται από μη κατοίκους (κριτήριο 1), το γεγονός αυτό θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως πιθανό στοιχείο συστήματος αποκοπής από την εγχώρια οικονομία. Κατ’ αναλογίαν αυτό θα μπορούσε να ισχύει και για άλλους φόρους (δηλαδή πέραν της φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών).

—

Η εν τοις πράγμασι αποκοπή από την εγχώρια οικονομία συνήθως αναφέρεται σε μια κατάσταση κατά την οποία το πλεονέκτημα δεν παρέχεται ρητώς από τη χώρα μόνον σε μη κατοίκους αλλά στην πραγματικότητα μόνον αυτοί ή σχεδόν μόνον αυτοί απολαύουν του εν λόγω πλεονεκτήματος.

—

Σε ό,τι αφορά την εν τοις πράγμασι αποκοπή από την εγχώρια οικονομία, το μέγεθος που συνήθως αξιολογείται είναι πόσοι από τους φορολογουμένους που απολαύουν του πλεονεκτήματος είναι όντως μη κάτοικοι. Εάν, για παράδειγμα, όλοι ή σχεδόν όλοι όσοι απολαύουν μηδενικής φορολογίας είναι μη κάτοικοι (συμπεριλαμβανομένων των εγχώριων εταιρειών των οποίων τις μετοχές κατέχουν αλλοδαποί), θα πρέπει να θεωρείται ότι πληρούνται τα υποκριτήρια 1 β) και 2 β), δηλαδή η περιοχή δικαιοδοσίας θα πρέπει να θεωρείται μη σύμμορφη με βάση αυτό το στάδιο του ελέγχου που προβλέπει ο κώδικας).

—

αν η περιοχή δικαιοδοσίας απαιτεί όντως από την εταιρεία ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση (π.χ. για την ίδρυση και/ή τη λειτουργία της) να ασκεί πραγματικές οικονομικές δραστηριότητες και να έχει ουσιαστική οικονομική παρουσία:

—

αν συνδέονται επαρκώς, διά νόμου ή εν τοις πράγμασι, η πραγματική οικονομική δραστηριότητα που ασκείται στην περιοχή δικαιοδοσίας και τα κέρδη που δεν υπόκεινται σε φορολογία·

—

αν οι κυβερνητικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών αρχών της περιοχής δικαιοδοσίας, είναι σε θέση να διενεργούν (και όντως διενεργούν), αφενός, έρευνες για την άσκηση πραγματικών οικονομικών δραστηριοτήτων και τη διατήρηση ουσιαστικής οικονομικής παρουσίας στο έδαφός τους και, αφετέρου, ανταλλαγές των σχετικών πληροφοριών με άλλες φορολογικές αρχές·

—

αν υπάρχουν κυρώσεις για τη μη τήρηση των απαιτήσεων περί ουσιαστικών δραστηριοτήτων.

—

Κατά την αξιολόγηση της συμμόρφωσης των κανόνων υπολογισμού των κερδών με διεθνώς συμφωνημένα πρότυπα (π.χ. τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ για τη μεταβιβαστική τιμολόγηση ή άλλα παρόμοια λογιστικά πρότυπα), πρέπει καταρχάς να εξακριβώνεται αν και σε ποιον βαθμό η ανάλυση αυτή έχει εφαρμογή σε περιοχές δικαιοδοσίας που δεν εφαρμόζουν σύστημα φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών.

—

Για τον σκοπό αυτό φαίνεται εύλογη η θέση ότι μια περιοχή δικαιοδοσίας που δεν εφαρμόζει σύστημα φορολογίας εισοδήματος των εταιρειών δεν θα πρέπει να επηρεάζει αρνητικά την ορθή κατανομή των κερδών, αποκλίνοντας από τα διεθνώς συμφωνημένα πρότυπα. Οι περιοχές δικαιοδοσίας θα πρέπει να λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίζουν ότι οι χώρες που επιβάλλουν φορολογία είναι σε θέση να ασκούν τα φορολογικά τους δικαιώματα, δηλαδή μέσω της υποβολής εκθέσεων ανά χώρα, της διαφάνειας και άλλων μεθόδων διαβίβασης πληροφοριών.

—

Όπου αρμόζει, πρέπει να εξακριβώνεται αν έχουν γίνει δεκτές από την εκάστοτε περιοχή δικαιοδοσίας οι συμφωνημένες αρχές του ΟΟΣΑ ή παρόμοια λογιστικά πρότυπα για τον υπολογισμό των κερδών.

—

Εν προκειμένω, έχει εξαιρετική σημασία να ελέγχεται πώς εφαρμόζονται και κατοχυρώνονται οι κανόνες αυτοί στις σχετικές περιοχές δικαιοδοσίας. Εάν μια δεδομένη περιοχή δικαιοδοσίας δεν φορολογεί το εισόδημα των εταιρειών, μπορούν επίσης να λαμβάνονται υπόψη εναλλακτικοί κανόνες μεταβιβαστικής τιμολόγησης και να εξακριβώνεται αν είναι συγκρίσιμοι και συμβατοί με τις διεθνώς συμφωνημένες αρχές (π.χ. μέθοδος της εύλογης αγοραίας αξίας με βάση διεθνείς λογιστικές αρχές).

—

Το κριτήριο αυτό εμποδίζει την παροχή της δυνατότητας στις πολυεθνικές εταιρείες να χρησιμοποιούν κανόνες μεταβιβαστικής τιμολόγησης που αποκλίνουν από τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ για τη μεταβιβαστική τιμολόγηση, προκειμένου να κατανέμουν τα κέρδη τους σε περιοχές δικαιοδοσίας που εφαρμόζουν μηδενική φορολογία.

—

Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις 2.9 έως 2.12 θα πρέπει να παρέχουν επαρκείς πληροφορίες για τον τρόπο υπολογισμού των κερδών, επισημαίνοντας κάθε σημαντική απόκλιση από τα διεθνώς συμφωνημένα πρότυπα. ΣΤ.

—

Με το κριτήριο 5 αξιολογείται αν ορισμένα στοιχεία του νομικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης επιχείρησης στην επικράτεια όπου εφαρμόζεται το σύστημα αυτό, στερούνται επαρκούς επιπέδου διαφάνειας.

—

Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να αξιολογείται αν προβλέπονται στο νομικό σύστημα δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης φορολογικής κατοικίας ή της ίδρυσης εταιρειών, των οποίων η προσφορά υπόκειται σε καθεστώς διακριτικής ευχέρειας ή αν αυτή ορίζεται από τον νόμο, καθώς και να ελέγχεται αν υπάρχουν νομικές διατάξεις —μεταξύ αυτών και διατάξεις που δεν αφορούν τη φορολογία— οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ότι υπόκεινται σε καθεστώς διακριτικής ευχέρειας όσον αφορά θέματα σχετικά με την ίδρυση εταιρειών στη συγκεκριμένη περιοχή δικαιοδοσίας.

—

Ο παράγοντας αυτός εμποδίζει τις περιοχές δικαιοδοσίας να έχουν ανεπαρκές επίπεδο διαφάνειας στο κανονιστικό τους πλαίσιο, δεδομένου ότι τα θεωρούμενα ως πλεονεκτήματα βάσει του συγκεκριμένου ελέγχου που προβλέπει ο κώδικας προκύπτουν από την εγγραφή εταιρειών στα μητρώα των περιοχών δικαιοδοσίας.

—

Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις 2.13 έως 2.16 θα πρέπει να παρέχουν επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που εξασφαλίζεται η διαφάνεια στην εκάστοτε περιοχή δικαιοδοσίας όσον αφορά ορισμένες ενέργειες στις οποίες πρέπει να προβούν οι εταιρείες για να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα που παρέχονται στη συγκεκριμένη περιοχή δικαιοδοσίας.