Περίληψη

Επί διενεργείας φορολογικού ελέγχου και διαπιστώσεως παραβάσεως του ΚΒΣ, εφ' όσον με την σχετική πράξη αποδίδεται υπαίτια συμπεριφορά στον παραβάτη, η φορολογική αρχή υποχρεούται, δυνάμει του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, να διασφαλίζει στον φερόμενο ως παραβάτη την ευχέρεια να εκθέτει τις απόψεις του, ότι η τήρηση του οικείου τύπου, συνισταμένου στην επίδοση του κατ' άρθρο 36 παρ. 7 του ΚΒΣ σημειώματος με κλήση προς παροχή εξηγήσεων, αποτελεί προϋπόθεση της νομιμότητας της σχετικής διαδικασίας και ότι, συνεπώς, η ένδικη πράξη της φορολογικής αρχής είναι μη νόμιμη, εφ' όσον δεν προηγήθηκε της εκδόσεως της επίδοση προς την αναιρεσίβλητη σημειώματος με το ως άνω περιεχόμενο.
Προς θεμελίωση του παραδεκτού της υπό κρίση αιτήσεως βασίμως, κατ' αρχήν, προβάλλεται αντίθεση της αναιρεσιβαλλομένης, μεταξύ άλλων, προς τις 2383/2012 και 3578/2013 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες κρίθηκε ότι η πλημμέλεια της εκδόσεως πράξεως επιβολής προστίμου ΚΒΣ χωρίς προηγούμενη κλήση του επιτηδευματία σε ακρόαση άγει σε ακύρωση της πράξεως μόνον εφόσον ο σχετικός λόγος προβάλλεται λυσιτελώς, δηλαδή με αναφορά των ισχυρισμών που ο διοικούμενος θα προέβαλε στη Διοίκηση αν είχε κληθεί και οι οποίοι είναι ουσιώδεις, υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή στην εκτίμηση των πραγμάτων από τη φορολογική αρχή.

ΣτΕ   37/2017

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Β'

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 5 Οκτωβρίου 2016, με την εξής σύνθεση: Ε. Σάρπ, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Β' Τμήματος, Μ. Πικραμένος, Σ. Βιτάλη, Σύμβουλοι, Ειρ. Σταυρουλάκη, Β. Μόσχου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Α. Ζυγουρίτσα.
Για να δικάσει την από 23 Ιουνίου 2014 αίτηση: του Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ. Ε' Θεσσαλονίκης, ο οποίος παρέστη με τον Χρήστο Κοραντζάνη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,

κατά της........................................., η οποία δεν παρέστη.

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Προϊστάμενος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ' αριθμ. 577/2014 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της ' "εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Ειρ. Σταυρουλάκη.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του αναιρε- σείοντος Προϊσταμένου, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα Σκέφθηκε κατά τον Νόμο 1. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση, για την άσκηση της οποίας δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου, ζητείται η αναίρεση 577/2014 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία,
κατόπιν αποδοχής προσφυγής της ήδη αναιρεσίβλητης, ακυρώθηκε η 394/27-12-2005 πράξη του Προϊσταμένου ΔΟΥ Β' Θεσσαλονίκης περί επιβολής σε βάρος της ανωτέρω, για τη χρήση 1999, προστίμων συνολικού ύψους 5.129.380,56 ευρώ για παραβάσεις του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (π.δ. 186/1992, ΚΒΣ, Α' 84) και, ειδικότερα, αφ' ενός λόγω εκδόσεως και καταχωρίσεως στα βιβλία της 59 τιμολογίων-δελτίων αποστολής και 1 τιμολογίου αφ' ετέρου λόγω λήψεως και καταχωρίσεως στα ως άνω βιβλία 61 εικονικών τιμολογίων-δελτίων αποστολής.

2. Επειδή, υπό το καθεστώς του άρθρου 12 του ν. 3900/2010 (Α' 213), με το οποίο αντικαταστάθηκαν οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 53 του π.δ, 18/1989 (Α' 8), κατά τα παγίως κριθέντα, προκειμένου να ασκηθεί παραδεκτώς αίτηση αναιρέσεως με αντικείμενο διαφορά άνω του ποσού των 40.000 ευρώ, απαιτείται με το εισαγωγικό δικόγραφο να προβάλλεται, με ειδικούς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς, ότι τίθεται συγκεκριμένο νομικό ζήτημα, ήτοι ζήτημα ερμηνείας διατάξεως νόμου ή γενικής αρχής του ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου, η οποία είναι κρίσιμη για την επίλυση της διαφοράς που άγεται ενώπιον του Δικαστηρίου, και ότι ως προς το ζήτημα αυτό, μεταξύ άλλων, υφίσταται αντίθεση της αναιρεσιβαλ- λομένης αποφάσεως προς νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
 

3. Επειδή, με την αναιρεσιβαλλομένη κρίθηκε ότι επί διενεργείας φορολογικού ελέγχου και διαπιστώσεως παραβάσεως του ΚΒΣ, εφ' όσον με την σχετική πράξη αποδίδεται υπαίτια συμπεριφορά στον παραβάτη, η φορολογική αρχή υποχρεούται, δυνάμει του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, να διασφαλίζει στον φερόμενο ως παραβάτη την ευχέρεια να εκθέτει τις απόψεις του, ότι η τήρηση του οικείου τύπου, συνισταμένου στην επίδοση του κατ' άρθρο 36 παρ. 7 του ΚΒΣ σημειώματος με κλήση προς παροχή εξηγήσεων, αποτελεί προϋπόθεση της νομιμότητας της σχετικής διαδικασίας και ότι, συνεπώς, η ένδικη πράξη της φορολογικής αρχής είναι μη νόμιμη, εφ' όσον δεν προηγήθηκε της εκδόσεως της επίδοση προς την αναιρεσίβλητη σημειώματος με το ως άνω περιεχόμενο.
Προς θεμελίωση του παραδεκτού της υπό κρίση αιτήσεως βασίμως, κατ' αρχήν, προβάλλεται αντίθεση της αναιρεσιβαλλομένης, μεταξύ άλλων, προς τις ΣτΕ 2383/2012 και ΣτΕ 3578/2013 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες κρίθηκε ότι η πλημμέλεια της εκδόσεως πράξεως επιβολής προστίμου ΚΒΣ χωρίς προηγούμενη κλήση του επιτηδευματία σε ακρόαση άγει σε ακύρωση της πράξεως μόνον εφόσον ο σχετικός λόγος προβάλλεται λυσιτελώς, δηλαδή με αναφορά των ισχυρισμών που ο διοικούμενος θα προέβαλε στη Διοίκηση αν είχε κληθεί και οι οποίοι είναι ουσιώδεις, υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή στην εκτίμηση των πραγμάτων από τη φορολογική αρχή. Επομένως, είναι τύποις δεκτός και περαιτέρω εξεταστέος ο λόγος αναιρέσεως περί του ότι η αναιρεσίβλητη υπεχρεούτο, κατά νόμο, να έχει προβάλει λυσιτελώς, υπό την ανωτέρω έννοια, παραβίαση του δικαιώματος της για προηγουμένη ακρόαση.
 

4. Επειδή, όμως, ο γενόμενος δεκτός από το δικαστήριο της ουσίας λόγος προσφυγής της αναιρεσίβλητης περί παραβιάσεως του δικαιώματος προηγουμένης ακροάσεως δεν προκύπτει, εν προκειμένω, ότι είχε προβληθεί αλυσιτελώς, δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του δικογράφου της προσφυγής, δεν είχε προβληθεί με αυτήν μόνον γενικώς η παραβίαση του ανωτέρω δικαιώματος;αλλά είχε επιπλέον αμφισβητηθεί η διάπραξη των συγκεκριμένων παραβάσεων, με την διατύπωση, συγχρόνως, και συγκεκριμένων ισχυρισμών που στήριζαν την άποψη αυτή και αφορούσαν στην ουσία της υποθέσεως και οι οποίοι, αν είχαν τεθεί υπ' όψιν και της φορολογικής αρχής, θα μπορούσαν ενδεχομένως να ασκήσουν επιρροή στην εκτίμηση των πραγμάτων από αυτήν. Επομένως, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
 

5. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί. 

Δια ταύτα

Απορρίπτει την αίτηση.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 6 Οκτωβρίου 2016 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 11ης Ιανουαρίου 2017

Η Πρόεδρος του Β' Τμήματος

Ε. ΣάρπΠηγή: Taxheaven